Hâr dağı yıkıldı bağrımızda boy veren gül utandı,
Aşıklar düştü sevdaya, figan eden yar utandı.
Çektik gamı kederi , kan döken göz utandı.
Söyledik dilimizde ne var ise , zehir ictiren şekerdanlık utandi.
Duyuldu göklerden niyazımız , ferda gülistan gonca utandı.
Biz bu yoldan dönmeyiz diyen , kul narımız yanmaktan utandı.
Nice bey gördük bu göçük kervanda , faniliğe yaraşan ten utandı.
Israra düştü hazzımız , heva devşiren nefis utandı.
Hisseyab eyledi derdi griftar , usandım diyen dil utandı.