Kapattım gözlerimi seni düşündüm karanlık rüyalarda.Sendeledim yetim sabahın doğuşunda içime baktim her şey kırık bir ayna gibi , resmettim geçmişin korkunç hatıralarını sustum susabildiğim kadar sığındım virane bir yıldızın parlakligina oda kayıp gitti avuçlarımdan …
İnsan ne zor bir Baha , ne taşkın bir nehir , yamacında kumlar kadar dert dolu.Bazen kardan bir çiçek , bazen boş bir duvar.İçinde kıyameti koparken bir nefes kadar ömrü varken apansız bir yolun yolcusu aslında unutuyoruz , belkide unutmak istiyoruz nedensiz , nicinsiz unutmak...
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.