Oturmuş yatağına sallanır durur bedeni , düşünür koskoca geçip giden yılları , çıplak teniyle serzenişte yüreği.Ölüm bir nefes der bilenir yalnızlığa doğru.Oysa sıcak bir ten bir çift göz ve sevilmeyi beklerdi.Karsiya karşıya oturup uzunca ve delice bakmak , ilk ellerini tutmak zülüf saçlarini okşamak sevgi açlığın değil amma doyamadigindan sevmek ve yüreğine benzemek.
Acımasız mı zaman yoksa sağanak yağan yağmur mu keder.Ne sen adını koyabildin nede ben geceyle çarpıştı bak zavallı yüreğim.Yine seni anlatiyor.Bir şiir gibi değil bu kez aşk tan öte sonsuzluk gibi.
Aslında ne oldu biliyormusun ? seven kavuştu sevilen perceminden tuttu kalbin.Adına çıldırdı kelamlar , delirmiscesine gitti aklın esareti ve bir sen kaldın ıssız çöl dudaklarımda.
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.