Bir dünya düşüdür mutluluk öyle gizemli ve sığınak perdeler ardında değil bir küçük çocuğun gözlerindeki gülümsemededir çoğu zaman.
Hangi yanımızdan başlasak yalnızlık korkuları en son ne zaman içten gülümsedik sahi ? sorusuz cevaplar barındırıyor hayatlarımız.
En sevdiğimiz oyuncağımız çoktan kırıldı belkide avunuyoruz geçer diyerek zamana karşı suskunluğumuz artıyor ama güzel şeylerde oluyor hayatta.
ilklerimiz sıralanıyor ardınsıra , galiba satır sayfalarındaki dizeler gibi cümlelerimizin sonlarına doğru başlıyor herşey.
Yılmak yok , yıkılmakda yürümek var bıkmadan usanmadan.
En derin çizgiler yüzde olur bu yüzden her birisi bir hayatı temsil eder demişler , belki doğru belki yanlış ama bir gerçek var ki yol güzel yolcu içten ise..
Mutluluk duymaktır içtekini yaşamaktır sonsuz dek , aldığın nefese sarılmaktır.
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.
Paylaşım için tşkler