İNCİTMEDEN
Köhne kalmış esaret , firak uyumuş rüyada , zemheri vaktinden önce çekilmiş surlarımdan bahar gelmiş gül yüzüne menekşeler açmış diliyle ikrar vermişler duyuyormusun hepsini.Ben çalmışım seni gün doğarken güneşten gölgen gibi yanında olmuşum.Her kaybolduğumda sende bulmuşum kendimi sarilmisim dört kıta uçsuz bucaksız.Sevdigim demiş yanmışım tutusmusum.
Sen gizli kalmışsın her an içimde ayyuka çıkmış aşkın vurulmusum hem sana hemde sensizliğe.Kuslar gibi suzulesim var şehrine elinden doyasım ve seni sevesim var can kırığı kalbinle.Kipriklerinde boy vermiş filizler , ıslanmıs yağmurlar gibi gözyaşların dur bekle ben sileyim onları acıtmadan ve incitmeden…
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.