İÇREM
Sözler saklıdır ruhunda. Kendi yüreğini anlatırsın kendi içrene. Kelimeler kifayetsiz kalır, uzaklarda acısıyla hüznüyle yaşarsın her şeyi. Onca âlem içinde kendi âlemine seyr-i süluk edersin. Gözlerinin daldığı yerlerde bir umut bekler seni. Söyleşiler hep senin adına olur. Duygular döner dolaşır seni bulur. Ağlarsın belki de ama döktüğün sadece gözyaşı olmaz. Yüreğinden dökülenler vardır sırada, tek tek kaçıp gidenler…
Avuçların ıslanır, sonra yüzüne sürmeye dahi korkarsın. Bırakırsın yerlere kimsesiz yetim gibi. Yalnız hissedEn kendini, içren yaralıdır artık ve bir yâr gelsin beklersin. Öyle olsun ki dili lâl, gönlü umman olsun.
Hayat, ağaçların dallarını döktüğü yaprağa benzer; her düşen yaprak toprağın kaderidir
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.