Günce sen bir fikirsin aklımda .Ufuklara uzanan gözlerimde tütsüler yakıldı uğruna. Bağrımda zamandan mahrum edilmiş kor bir ateş , iliklerimden akan kan çiçekleri … Günce sensizlik asırlar arası bir yokluk içimde. Yedi kat semada bir arayış ve tutsak çaresizlikti adın. Vuslatı arayan yüreğimde ince bir sızı içremi kasıp kavuran .Günce, kırılınca aynalar son gördüğüm güzel… Kim üzdüyse seni fezanın yıldızları üzerine düşsün. Rüzgar uyutsun seni, bulutlar saklasın. Ay ışığı gözlerinde hayallerin olsun hep bize dair.
Günce dudaklarım susuyor sen aklıma düşünce. Yadımda zehirden bir acı , derinlerimde dehlizler açılıyor adını anınca. Yine aynı yerden savruluyorum dört bir yana doğru. Esamesi okunmuyor sensizliğin, kimse avutamıyor ruhumu. Ne zaman karaya bağlasam kıyıya vuran balık gibi çırpınıyorum. Günce bu ne hengame… Ruhumda çağlayan koskoca nehirler dingin sulara döndü. Aldın benden beni çok uzaklara… Yalnızlık yaraştı sessizliğime, sukut bürüdü dilimi. Kayboldu hatıralarımdan zemheri mektuplar. Ateşten bir kelam… Her biri dağınık ve yorgun satırlar… Cümle alem içinde bir sırça köşk gibi can evime sakladım hepsini.
Unutursam kanım kurusun Günce.
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.