GÖNÜL
Bir gece uykularımı bölerken göz kapaklarımın aralandığı saatte bir göç başladı düşlerimde , ay’ dan daha parlak şehirler gördüm gönül sızısı ile yanarken.
Yıldızlar geçidinden geçerken tutsak iki kimse vardı.Neden buradasınız dedim ? Dediler ki; biz aşığız yüreğimiz bizi buraya getirdi. Dedim ki neler yaparsınız burda ? Dediler ki ; kinden , kederden , beladan saklanırız.
Dedim ki aşıklar demek ki o halde sizin gibi hep göğe yükselirler.Dediler ki biz şehirlerin ışığı , yer yüzünün gök sularıyız.Bazen kalemde mürekkep , bazende sukuta bürünen pür neşe huzuruz.
Dedim ki ben birini çok sevdim.Dilimde söz etmekten imtina ederim.Gönlümle severim bu sevgiye yakışır mı , dediler ki gül gonca olana dek ikrar gerekti.
Gonca olana bülbül figandir.Sus ! söz etme sen yüreğinde duran bir tutam aşk ise sarılır sana ömrün olur.
Gönül sevebilene kainat , sevdirene ise yar olur.
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.