Feryad
Ben.. Sevda gemisinde aşk kördüğümüne saplanmış gönüllü mahkum. Yabancı bir dünyanın ışığına teslim, bilmediğim bir şekilde ve sebeple korunan , biraz keder biraz kader sayılan yolculuğunda suçluluğundan sıyrılmaya çabalayan ben…
Biz, birbirimizin düşlerine yaslandığımız kirli hayallerimizi verdiğimiz sadakararla arındırdık sevgilim. Sen benim haramım, helalim, umudum, karmaşığım..
En sustuğum yerin feryadıyla yırttım nice gecelerin karanlığını fecre. En yaralı yanı insanın en huzur bulduğu yer olur mu? Oluyor sevgilim. Kan öksürüyor cümlelerim sen acı çekerken caddelerde.Her iyi değilim dediğinde ,nefesime saplanan ayrılık hançeri kabzasını tutan parmaklarım gevşiyor usulca.
Feryad makamının asaletiyle kıvranıyor sesin ve sözün kibri. Susmayı öğreniyor aşk seninle. Kendine yaslanıyor ve seni sana söylemeye gerek duymadan da sevebilmeyi öğreniyor zamanla.
Gittikçe seninle dahi bölüşemeyecek kadar bencilleşiyor ve daha da güzelleşiyor bu sevda.
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.
Bu sayfanın tüm yazarlarını ayrı keyifle okuyorum emeğinize sağlık
Teşekkür ederiz.
gönlünüze sağlık..