Bir Hüzzam Şarkı
Çocuktuk bir zamanlarda. Koşup oynayan, içindeki heyecanla kırıp döken.. Ardımızdan seslenilen saklı sevgilerle çatılmış kaşlar..
Nereye koşuyorduk belli değildi yıllar önce. Artık hızımız kesilmiş olsa da devam ediyoruz yolculuğa. Biraz ağır, biraz düşünceli…Yüreğimize düşen korkunun dışa vurulmayan nağmeleri: ”Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım.. ” Hadi kapıyı aç. Oynayalım gel saklambaç. Yakalandın kaç hadi kaç.” Yakalandım…en çok da kendime yakalandım..
Bizi biz yapan düşüncelerimiz, bakış açımız ,sevgimiz, merhametimizdir. Üstümüze düşen hayatın kaosu içerisinde afallayan ve savrulan ruhumuzu diğer ruhları anlamaya, sevmeye çabalayarak sadakalandırmaktır.
İşte böyle.. Yaşadığımız zamanın bize lütfedilmiş hediyelerinin kıymetini onları kaybetmeden bilmeli. Sevgi bedel ve koşul sevmiyor. Eksildik eridik belki. Azaldıkça arttık belki de.
Sesi yormadan yüreği kanatmayı öğrendik en güzeli de.
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.