Bir buruk yara belki yüreğimde duran , çivisi çıkmış dünyanın zindanındayım.Gönlüme asılmış dar ağaçları , her kurban bir nefes kadar.Bir ulak gibi sesleniyor asırlar ötesi ayrılık , çağırıyor yalnızlığa neferlerini , vazgeçmiyor yola çıkıp da yolda bulduklarına seni tercih edenler.
Üzgün değilim zemheri göğsümde neleri gördüm.Yıldızlar küserken gecenin karanlıklarına bir ay ışığı bekledim.
Belkide o an yanıldım , uykusuz gecelerime gözlerimin kapakları pusu kurdu.Oyuncağını kaybetmiş bir çocuk gibi gönlüme vurdu yaralarım.
Meğer burası bir hayalmiş çok geç anladım , karışamadım kalabalıklara , gökyüzünü sevmek kardelen gibi olmakmış.