AYRILIĞIN SON DEMİ
Zamansız bir veda çarptı beni … En şiddetli fırtınadan daha sert En zemheri kıştan daha soğuktu Amansız bir afete tutuldum ben Deprem desem değil Sel desem değil Yangın desem hiç değil Ayrılık çığının altında kaldım ben Ciğerime kadar yaktı tüm bedenimi Ağırlığının altında gomuldum
Yedi kat yerin dibine Nefessiz kaldım da ölmedim Feryada sesim yetmedi Beni kimseler duymadı Enkazımi kimse kaldırmadı Ne büyük bir belaya bulaştım ben Beddualar, dualar ile semada çarpıştı Gündüzlerim geceye karıştı Gecelerim zaten ben gibi zifiri karanlıktı….
Adeta üstü ortulmemis bir mezar İsim yazılmamış bir mezartaşı Birde beni bekleyen bir kefen vardı Sanki ben ölmüştümde bir tek selam okunmadı Yalnızlığın dibini gördüm Yetimliğin çaresizliğini yaşadım.. Bir ayrılığın eşiğinde derin acılarla öylece kalakaldım … .
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.
Emeğine sağlık ne güzel kalem