Asılı duvarda acı izleri yıllarmı geçmiş yoksa yükseklerden mi düşmüş ayrılıklar.Nerde sevmişiz hüznü , ağaç kovuklarına kazımışız ömrümüzü.Ya hep solmuş yada erkenden açmışız.Bembeyaz örtü gibi gökyüzü karanlığımıza nisbet eder durur.Gözlerimiz kamaşır bakıpda görememekten hangi diyarda kaldı demir parmaklıklı kapılar özlem asırlar ötesinden içimizi sendeler durur.Sanma duyulur sesin kısık seslerde boğulur nefesin aldanma..Duyuyorum içimdekileri bir garip muamma her birisi gelde koy kalbime herşeyi gün kime derince kızar söyle bana ne olur yüküm dünyalar kadar ağır ve çetin..
Tadını alamadık sevmelerin hep buruk kaldı kimliklerimiz sormadık soramadık kendimize dahi hiçbir şeyi geçer diye kandırıldık çocuklar gibi.Ne kızgın bir güneş eriyor içimde bilsen ateşten gömlekler giyiyorum her gece …
@icreedebiyat sayfamızdan ulaşabilirsiniz.