Bir buruk yara belki yüreğimde duran , çivisi çıkmış dünyanın zindanındayım.Gönlüme asılmış dar ağaçları , her kurban bir nefes kadar.Bir ulak gibi sesleniyor asırlar ötesi ayrılık , çağırıyor yalnızlığa neferlerini , vazgeçmiyor yola çıkıp da yolda bulduklarına seni tercih edenler. Üzgün değilim zemheri göğsümde neleri gördüm.Yıldızlar küserken gecenin karanlıklarına bir ay ışığı bekledim. Belkide o

Belki bulutlar düşer dilime ıslatır yağmurlar dudaklarımı , cagirır kitabeler hecelerini derin manalarına . Yakar bir ceylan umutlarimi. Ben bir çoban olurum , dertlerimi güderim.Ses etmem boncuk boncuk gözyaşlarım kururken Tuna nehrinin dalgalarına vurulur kipriklerim , bir nefha çile çekilir beyaz güllerimin sırnaşık hatrına. Bu yol hani , nerede gücendi elmas gözler.Dinle diyor susmayı bilmeyenler.

Ey sümbül kokulu , meyyal eyledin beni.Sırça köşkleri ardımda bıraktım , ruhuna kande kanmaya geldim.Derdest eyledi iptidai zaman cana visal yunmaya geldim.Ay hilali kaşların saplandi her hücreme , müptelayı gam’da yanmaya geldim.. Ey dilbeşeker , griftar eyledin beni.Zemheri titreyen canı mazide bıraktım , çehreni çizen çalab’a kul olmaya geldim.Dilim zehir idi senden evvel , meşk